ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ - Δάκρυα

Ευχαριστούμε όλους εσάς που έχετε στείλει μαντινάδες και παροτρύνουμε τους νέους επισκέπτες του site μας, να μας στείλουν κι αυτοί τις δικές τους να τις δημοσιεύσουμε!

Βρέθηκαν 197 καταχωρήσεις σε 4 σελίδες
Σελίδα 2
«  ‹  1 2 3 4  ›  »
Γιατί αγάπη μου γλυκιά
ματώνεις την καρδιά μου,
και κάθε βράδυ τρέχουνε
καυτά τα δάκρυά μου.
Είναι αλήθεια πως πονώ
δε θέλω να δακρύσω,
θέλω μόνο τα μάτια σου
ξανά να αντικρίσω.
Πάντοτε τεχνικές χαρές
κάνω στο πρόσωπό μου,
γιατί δε θέλω να φανεί
δάκρυ στο μάγουλό μου.
Κι η θάλασσα έχει καημό
κι είν' ο αφρός το δάκρυ,
που 'χει το κύμα όντε ξεσπά
στης αμμουδιάς την άκρη.
Όσα χυμένα δάκρυα
έχω για μιαν αγάπη,
φτάνουνε να ποτίσουνε
όλης της γης τα άνθη.
Τσ' αγάπης σου τα δάκρυα
που βγαίνουνε με πόνο,
είναι καυτά και μοιάζουνε
με του θανάτου μόνο.
Θέ μου γιατί ότι αγαπώ
σ' αρέσει να το παίρνεις,
κι ευχαριστιέσαι δάκρυα
στα μάτια μου να στέλνεις.
Βρέχει ο Θεός και η βροχή
είναι τα δάκρυά του,
για δεν αντέχει να θωρεί
θλιμμένα τα παιδιά του.
Τα μάθια μου στερέψανε
δεν έχω άλλο δάκρυ,
άλλο να κλάψω δεν μπορώ
για τη δική σου αγάπη.
Δεν θέλω εγώ να μ' αγαπάς
ούτε να με λυπάσαι,
μόνο τα δάκρυα που 'χυσα
για σένα να θυμάσαι.
Όλη η ζωή μου ένας καημός
κι η αγάπη σου ένα δάκρυ,
που συνεχώς αισθάνομαι
στων αμαθιών την άκρη.
Λυπούμαι τσ' ώρες που΄ χασα
τσοι χρόνους κι ήθελα σε,
και χάρισα σου δάκρυα
να' χεις να τα δηγάσαι.
Ήθελα να' μουν δάκρυ σου
να δω αν το ξεχάσεις,
την ώρα απου θα πονείς
να κλάψεις να με χάσεις.
Δάκρυα απ' τα μάτια μου
πεσαν χωρίς να ξέρω,
την αφορμή που με έκανε
ξανά να υποφέρω.
Ήθελα να ‘μουν δάκρυ σου
κι από χαρά να κλάψεις,
να τρέξω ως τα χείλη σου
χωρείς να με πειράξεις.
Εσύμβασα τα χείλη μου
να μην μιλούν για σένα,
όμως θα δεις τα μάθια μου
που είναι δακρυσμένα.
Αντί να σου καταραστώ
χίλιες ευχές σου δίνω,
ποτέ να μην σε βλάψουνε
τα δάκρυα που χύνω.
Είδε στο δρόμο το Θεό
και έσκυψε μπροστά του,
και τον επαρακάλεσε
να δει τα δάκρυα του.
Σε Άγιο δισκοπότηρο
το δάκρυ σου θα κλείσω,
την ώρα που θα ξεψυχώ
μ' αυτό θα κοινωνήσω.
Βαρέθηκα τα δάκρυα
να πέφτουν απ τα μάτια,
και τα συντρίμμια της καρδιάς
χίλια μικρά κομμάτια.
Μια στιγμή χρειάζεται
να γεννηθεί η αγάπη,
και δυο δευτερόλεπτα
για να κυλήσει, δάκρυ.
Πονώ μα δάκρυ δεν θα δεις
όχι γιατί το κρύβω,
αλλά γιατί στη σκέψη σου
παντοτινά θα μείνω.
Το δάκρυ τ' αναστεναγμού
καυτό 'ναι όντε πορίζει,
μα δεν κατέχω τσι χαράς
αν καίει ή δροσίζει.
Τα μάτια μου απ' τα δάκρυα
κοντεύω να τα χάσω,
ούτε να σ' αρνηθώ μπορώ,
ούτε να σε ξεχάσω.
Τα μάθια μου δακρύζουνε
κάθε που χρόνος μπαίνει,
μα η ελπίδα πως θα 'ρθεις
ποτέ τζη δεν πεθαίνει.
Ένα λουλούδι όμορφο
άνθισε στην καρδιά μου,
μα θέλει να ποτίζεται νερό,
τα δάκρυά μου
Μόνο σαν είμαστε μαζί
το δάκρυ θα στερέψει,
γιατί δε θα χει αφορμή
στο μάγουλο να τρέξει.
Με το φεγγάρι μήνυμα
το δάκρυ μου σου στέλνω,
για να το δεις και να πειστείς
πως θα σε περιμένω.
Φεύγεις, μα δάκρυ δε θα δεις
στα μάτια να προβάλλει,
μα θα τα δεις από χαρά
στο γυρισμό σου πάλι.
Φεύγεις και σφίγγω την καρδιά
δάκρυ σταλιά μη βγάλει,
για να το βγάλει στη χαρά
όντε γυρίσεις πάλι.
Ο μερακλής όταν πονά
του ποτέ του δεν δακρύζει,
το δάκρυ μόνο τη χαρά
το' χει για να ποτίζει.
Νόμιζα πως ήμουν ευτυχής
κι ότι μαζί σου ζούσα,
μα ξύπνησα κι' ο δυστυχής
στο δάκρυ κολυμπούσα.
Όποιον με δάκρυα καυτά
δροσίζει το φεγγάρι,
γιατί δακρύζει μη ρωτάς
άστον φωτιά να πάρει.
Όποιος σταλάζει δάκρυα
και νιώθει πλέριο πόνο,
μες στη ζωή θα πορευτεί
με τ' άστρα φίλους μόνο.
Δεν ξανακάνω όνειρα
δεν ξαναδίνω χρώμα,
το πινελάκι στέγνωσε
μα εγώ δακρύζω ακόμα.
Στον ουρανό θα ανεβώ
στα σύννεφα θα κλάψω,
τα δάκρυα μπόρα να γεννούν
μπας και τον πόνο κάψω.
Όσα και να 'ν' τα δάκρυα
που η ματιά σταλάζει,
ένα να στάξει απ' την καρδιά
τον άνθρωπο το σφάζει.
Όταν θωρείς αρσενικό
και είναι δακρυσμένος,
γυναίκα τον επλήγωσε
κι' ναι βαλαντωμένος.
Την βιόλα που μου χάρισες
μια μέρα στη γιορτή μου,
θα τη ποτίζω δάκρυα
σα δε γενείς δική μου.
Φτιάχνω στα μάτια δάκρυα
που πέφτουνε στο χώμα,
και σχηματίζουν γράμματα
πως σ' αγαπώ ακόμα.
Αντί πεσκέσι, σύννεφο,
τα δάκρυα μου βάστα,
με σιγανοψιχάλισμα,
στη γειτονιά της άστα.
Ένα βουβό ηφαίστειο
μέσα μου σιγοβράζει,
δάκρυ η λαβα γίνεται
στα μάτια μου και στάζει.
Όταν δακρύσω κόκκινο
το δάκρυ μου για σένα,
γιατί ανακατώνεται
με της καρδιάς το αίμα.
Και τα πουλιά του ουρανού
που ξέρουν πως μου λείπεις,
μου τραγουδούν σαν βλέπουνε
τα δάκρυα της λύπης.
Τα δυο χιλιάδες δάκρυα
απούριξα για σένα,
δεν έπρεπε να μ' αρνηθείς
στο κόσμο για κανένα.
Τα μάτια τρέχουν δάκρια
κι αφήστε τα να τρέχουν,
κανέναν δε πειράζουνε
μόνο τη γη που βρέχουν.
Κλαίω και με τα δάκρια
τη γη στέκω και βρέχω,
και δεν εβρέθηκε άνθρωπος
να με ρωτήσει τι έχω.
Όλα τα δέντρα την αυγή
δροσιά είναι γιομισμένα,
κι εμένα τα ματάκια μου
με δάκρυα βουρκωμένα.
Των αμαθειών τα δάκρυα
με της καρδιάς δεν μοιάζουν,
εκείνα σε παρηγορούν
μα της καρδιάς σε σφάζουν.
Δεν το θυμούμαι μια φορά
δάκρυ χαράς να βγάλω,
να δω αν είναι δροσερό
ή καίει σαν το άλλο.
«  ‹  1 2 3 4  ›  »