ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ - Μαύρα ρούχα

Ευχαριστούμε όλους εσάς που έχετε στείλει μαντινάδες και παροτρύνουμε τους νέους επισκέπτες του site μας, να μας στείλουν κι αυτοί τις δικές τους να τις δημοσιεύσουμε!

Βρέθηκαν 93 καταχωρήσεις σε 2 σελίδες
Σελίδα 2
«  ‹  1 2  ›  »
Με μαύρα ρούχα θα γυρνώ
μετά τον χωρισμό μας,
σαν την νεκρή θα περπατώ
σκέφτοντας τον δεσμό μας.
Όσο πολύ και να πονώ
τα μαύρα δεν τα βάνω,
αλλά θα ντύνομαι καλά
κι όλο θα τραγουδάω.
Κατάξανθε μου ανασασμέ
κι αγγελικό κορμί μου,
εσύ ‘σαι αιτία κι έβαλα
τα μαύρα στο κορμί μου.
Μαύρα σε είδα να φορείς
και σκέφτηκα άθελα μου,
πως πέθανε το ταίρι σου
και γύρισες κοντά μου.
Τα μαύρα για να τα φορείς
πρέπει να νιώθεις πόνο,
αλλιώς άστα να τα φορούν
όσοι τον ζούνε μόνο.
Μαύρη θα βάλω φορεσιά
αν μ’ αρνηθείς μωρό μου,
θα κάμω και παραγγελιά
να ‘χω το φέρετρο μου.
Τα μαύρα ρούχα τα φορούν
μέσα στη κοινωνία,
όσοι πονάνε στη ζωή
κι’ όσοι έχουν αιτία.
Το μαύρο το ποκάμισο
το θέλω να ‘ναι μάρκα,
για ν’ ακριβαίνουν πια πολύ
όσα το βρέχουν δάκρυα.
Μαύρο πουκάμισο θωρώ
το κόσμο όλο γεμάτο,
και λέω που εκατάντησε
ω, τρισανάθεμά το.
Το μαύρο το πουκάμισο
έχει μεγάλη αξία,
και δε το βάνεις εύκολα
μα ούτε και στ’ αστεία.
Όποιος πουκάμισο φορεί
που’ χει τσι νύχτας χρώμα,
δε τόνε νοιάζει ο θάνατος
κι ανε βρεθεί στο χώμα.
Οντε φορείς ποκάμισο
το μαύρο αντρειωμένο,
ο κόσμος όλος σέβεται
το πένθος το παντέρμο.
Στα μαύρα ρούχα δε μπορεί
το αίμα να προβάλλει,
και το κορμί οντε πονει
διαλέγει και τα βάνει.
Τα μαύρα ρούχα τα φορούν
πολλοί από συνήθεια,
μα γω γιατί αισθάνομαι
μια πληγή στα στήθια.
Τα μαύρα ρούχα τα φορώ
και η αφορμή είναι μία,
έχασα φίλο καρδιακό
και αυτή είναι η αιτία.
Ήθελα νά μουνε εγώ
η μαύρη φορεσιά σου,
να σου κρατώ τη συντροφιά
όντε πονεί η καρδιά σου.
Κι ο κότσυφος που’ ναι πουλί
και κείνο έχει πίκρα,
γι’ αυτό του τα ‘δωσε ο Θιός
τα μαύρα και φορεί τα.
Τα μαύρα ρούχα πάντοτε
θα τα χω φορεσιά μου,
και δε τα βγάνω μη φανεί
πιο μαύρη η καρδιά μου.
Tα μαύρα ρούχα στο κορμί
τα βάνω από τον πόνο,
‘πο τότε που με πρόδωσες
νύχτα δεν ξημερώνω.
Τα μαύρα δεν τα βάνουνε
παρά οι πονεμένες,
οι μερακλίδικες καρδιές
και οι ερωτευμένες.
Φαίνεται πως η μοίρα μου
θα το’ χει ετσα γραμμένο,
αμοναχό να με θωρεί
και μαυροφορεμένο.
Τα μαύρα ρούχα βάνουνε
μόνο οι πονεμένοι,
ή οι άνθρωποι που πάψανε
να είναι ευτυχισμένοι.
Τα μαύρα ρούχα όποιος φορεί
σε τούτη εδω την πλάση,
έχει καημό ή βάσανα
μες στη ζωή περάσει.
Μαύρη μου η σκέψη και η καρδιά
και ότι φορέσω μαύρο,
ώσπου να ζω θα τα φορώ
για δε θα σε ξανάβρω.
Λένε μου μαύρα όντε φορώ
φως μου πως είναι λάθος,
μα δεν κατέχουν πως για σε
με μαύρισε το πάθος.
Μαύρα θ’ αφήσω στο κορμί
φως μου αν δε γιαγείρεις,
και τσι αγκάλες μου ξανά
το σώμα σου να γείρεις.
Το μαύρο το πουκάμισο
απου φορώ ‘δρωμένο,
είναι γιατί καιρό ο σεβντάς
μ’ έχει πυρετωμένο.
Το μαύρο το πουκάμισο
το εφόρεσα για σένα,
π’ εμίσεψες και τώρα ζεις
μακριά σε χέρια ξένα.
Τα μαύρα ρούχα εφόρεσα
γιατί έχω τον καημό σου,
να μου σκεπάζουν τσι πληγές
που μ’ άνοιξε ο καημός σου.
Πριν σε γνωρίσω τα ‘χα εγώ
τα μαύρα φορεμένα,
γι’ αυτό μην κάθεσαι να λες
πως τα ‘βαλα για σένα.
Τα μαύρα ρούχα εφόρεσα
αντάμα με τη θλίψη,
χαμήλωσαν τα μάτια μου
το ξέρεις, μου χεις λείψει.
Άσπρα θα κάνω να φορώ
κάτασπρα σαν το χιόνι,
δεν βάνω μαύρα να θαρρείς
πως σ’ αγαπώ ακόμη.
Σύμβολο είναι του καημού
τα μαύρα ρούχα μόνο,
γι αυτό και ‘γω θα τα φορώ
για να δηλώνω πόνο.
Το μαύρο το ποκάμισο
εφόριε στο κορμί του,
και ο θεός που στο σταυρό
πέθαινε το παιδί του.
Το μαύρο το ποκάμισο
και ο θεός είχε βαλμένο,
την ώρα που αντίκριζε
το γιο του πεθαμένο.
Στη Σέριφο κοπέλα μου
λίγοι φορούν τα μαύρα,
μα είναι άνθρωποι καλοί
και το γλεντάνε πάντα.
Το μαύρο το πουκάμισο
φορώ το για μια αιτία,
γιατί την είδα μ’ άλωνε
σε μια φωτογραφία.
Μαυροντυμένο το κορμί
έχω για να ταιριάζει,
στο χρώμα πού’ χει η καρδιά
‘πό να κρυφό μαράζι.
Μαύρωσε το πουκάμισο
πάντα για να θυμούμαι,
δυο πληγές που σκέπασα
και χίλιες που θα’ ρθούνε.
Μαύρο πουκάμισο φορώ
μαύρο σαν την καρδιά μου,
γιατί δεν είναι μπορετό
να σε ‘χω αγκαλιά μου.
Κάποιοι τα μαύρα αν τα φορούν
προς χάρη γούστου μόνο,
τότε τι πρέπει να φορούν
αυτοί που ζουν στον πόνο.
Έβαζα μαύρα μου λεγαν
τα μαύρα θα σε φάνε,
εδα τα άσπρα τα φορώ
μα η διάφορα μου ποια' ναι;
Κι αν έχω το κορμί σαφί
ντυμένο μες στα μαύρα,
να κρύψω θέλω τον καημό
και τσι καρδιάς τη λαύρα.
«  ‹  1 2  ›  »