ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ - Μοίρα

Ευχαριστούμε όλους εσάς που έχετε στείλει μαντινάδες και παροτρύνουμε τους νέους επισκέπτες του site μας, να μας στείλουν κι αυτοί τις δικές τους να τις δημοσιεύσουμε!

Βρέθηκαν 183 καταχωρήσεις σε 4 σελίδες
Σελίδα 4
«  ‹  1 2 3 4  ›  »
Ποια μαύρη μοίρα γύρω μου
χτίζει ψηλό μπεντένι,
και δεν αφήνει τη χαρά
και το σεβντά να μπαίνει.
Ήταν γραφτό στη μοίρα μου
και γω να σ’ αγαπήσω,
και μου ‘δωσες γι’ αντάλλαγμα
μίσος και δάκρυ πίσω.
Πουλί που η μοίρα το’ κλεισε
μες το κλουβί του πόνου,
παρακαλεί να’ ναι νεκρό
στο γύρισμα του χρόνου.
Η μοίρα μου είναι σκληρή
και μ’ έχει αδικήσει,
και τις δικές μου τσι χαρές
σ’ άλλους έχει χαρίσει.
Δεν έχει η μοίρα μου χαρές
άλλες για να μου δώσει,
κι αφήνομαι στον θάνατο
μήπως και με γλιτώσει.
Απ’ όταν εγεννήθηκα
η μοίρα μου με δέρνει,
κι ακόμη και στον ύπνο μου
όνειρα πόνου φέρνει.
Σκληρά η μοίρα με χτυπά
κι εσύ με απελπίζεις,
εγώ για σένα χάνομαι
μα χάρη δε γνωρίζεις.
Ήθελα μοίρα ανθρωπος
να σουν να νιώθεις πόνο,
Και μοίρα εγώ τα όνειρα
που κάνεις να σκοτώνω...
Εμένα το ‘χει η μοίρα μου
πάντα να τυρρανάμαι,
πάω και κτίζω τη φωλιά
όπου δε μ’ αγαπάνε.
Τη θέλω Θε μου, την ποθώ
μα πάλι αυτό δεν φτάνει,
πάλι μια μέρα θα την δω
σε αλλουνού αγκάλη.
Χαρές που δεν περίμενα
τα μάθια μου θωρούνε,
χίλια συγνώμη μοίρα μου
που σου παραπονούμαι!
Μέρες χαράς κα γω πονώ,
μέρες γιορτής και ‘κλαίω,
ας είσαι μοίρα μου καλά
και ευχαριστώ σου λέω!!!
Ψάχνω να βρω το ριζικό
τσι μοίρας μου τη ρίζα,
να τη ρωτήξω να μου πεi
γιάντα χαρές δεν είδα.
Ήθελα γω να το ‘βρισκα
της μοίρας το τεφτέρι,
να’ βαζα κάθε θηλυκό
όπου τ’ αρέσει ταίρι.
Η μοίρα πάλι πρόστυχες
δημιουργίες μου κάνει,
και όταν κληρώνει τις χαρές
στον κλήρο δεν με βάζει.
Παλιές γλυκές αθιβολές
της ζήσης μου κομμάτια,
ταράζουν τα νερά του νου
και βρέχουνε τα μάτια.
Η μοίρα μου η δύστηχη
μου ‘ταξε να αντικρίσω,
την κοπελιά που αγαπώ
και να της τραγουδήσω.
Την ώρα που στη θάλασσα
παλεύω μη με πνίξει,
με ανασέρνει η μοίρα μου
να με ξαναβουτήξει.
Έχω τη μοίρα και χτυπά
δώστεις και εσύ ένα χέρι,
ίσως με 'σένα σύμμαχο
‘ποτέλεσμα να φέρει.
Εγώ ποτέ τη μοίρα μου
δε θα κατηγορήσω,
φτάνει μια μέρα που’ γραψε
εσένα να γνωρίσω.
Σημαδεμένη τράπουλα
μοιάζει η δικιά μου μοίρα,
απ’ την οποία μια φορά
καλό χαρτί δεν πήρα.
Μοιάζει η ελπίδα με κερί
που λίγο φως προσφέρει,
για να διαβώ την σκοτεινιά
που η μοίρα μου’ χει φέρει.
Στη ζήση είχα όνειρα
χιλιάδες κάνει όμως,
τα ‘παιρνε τα ‘δινε αλλού
τσι μοίρας ταχυδρόμος.
Από ποια πόρτα μυστική
μοίρα μου το ‘χεις κρύψει,
μιας ευτυχίας το κλειδί
που την καρδιά θ’ ανοίξει.
Δεν εχαμηλοπέταξα...
ποτέ δεν το χω κάνει
έστω κι ανε η μοίρα μου
εμέ δεν καλοπιάνει.
Το χέρι μου το άνοιξα
και οι γραμμές τις μοίρας,
δείχνουνε πως με σώσανε
τα ακούσματα της λύρας.
Ζήσε εσύ με τις χαρές
που σου προσφέρει η μοίρα,
κι εγώ θα ζω με τους καημούς
που από σένα επήρα.
Παιχνίδια παίζει η μοίρα μου
και πάντα αυτή κερδίζει.
Φαίνεται ήτανε γραφτό
την τύχη μου να ορίζει.
Μια πέτρα χτίζω, δυο χαλάς
μοίρα μου ανάθεμά σε,
κι αφού θωρείς πως με πονάς
γιάντα δε με λυπάσαι.
Μια πέτρα χτίζω τσι χαράς
κι η μοίρα τη γκρεμίζει,
και χτίζει απάνω πέτρες δυο
πόνου και με λυγίζει.
Μοίρα σκληρή και άδικη
δεν σκέπτεσαι κανένα,
χωρίζεις μάνες και παιδιά
κι αδέλφια αγαπημένα.
Μοίρα χαρές δε μου ‘δωσες
μα δε σου διακονούμαι,
μα έχω το δικαίωμα
να σου παραπονούμαι.
Ξέρω πως ότι και να πω
θα’ ναι αχαριστία,
μα τι’ ναι και πόσο κρατά
δεν ξέρω η ευτυχία.
«  ‹  1 2 3 4  ›  »