ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ - Όνειρο

Ευχαριστούμε όλους εσάς που έχετε στείλει μαντινάδες και παροτρύνουμε τους νέους επισκέπτες του site μας, να μας στείλουν κι αυτοί τις δικές τους να τις δημοσιεύσουμε!

Βρέθηκαν 339 καταχωρήσεις σε 7 σελίδες
Σελίδα 5
«  ‹  2 3 4 5 6 7  ›  »
Όταν κοιμάμαι αγάπη μου
σε φέρνω στ’ όνειρο μου,
αφού δεν ήτανε γραφτό
να σ’ έχω στο πλευρό μου.
Ακόμη και στον ύπνο μου
έρχεσαι όντε κοιμούμαι,
και μου χαλάς τα όνειρα
συχνά σε συλογούμαι.
Βραδιάζει και η σκέψη μου
ψάχνει να σ’ ανταμώσει,
στ’ ονείρου τα μακριά στενά
το σώμα να μερώσει.
Εγκρέμισες τα όνειρα
που έκανα για σένα,
κι οπού βρεθώ θωρώ σταυρούς
μνήματα αραχνιασμένα.
Μελαχρινό μου όνειρο
φάντασμα της ψυχής μου,
παιδεύεις με και σκιάζομαι
η δόλια της ζωής μου.
Αλίμονο στον άνθρωπο
που όνειρα δεν κάνει,
κι α-που ‘χει πόνο κι έπαψε
να ελπίζει πως θα γιάνει.
Γλυκό της σκέψης μου όνειρο
όσο θα ζεις θα ζήσω,
δεν έχω περιθώριο
αλλ’ όνειρο να χτίσω.
Λένε πως απ’ τα όνειρα
βγαίνουνε ορισμένα,
μα ‘γω ‘καμα χίλια για ‘σε
χωρίς να βγει κανένα.
Θεέ μου και γιαντα τ’ όνειρο
το ‘σβησες πριν το ζήσω,
που χάλαγα αλλά κι έπαιρνα
πέτρες για να το κτίσω.
Με των ονείρων τα φτερά
πασχίζω να πετάξω,
γιατί αλλιώς όπου ποθώ
δε δύναμαι να φτάξω.
Άνοιξε τσι φτερούγες σου
όνειρο να με πάρεις,
να μη γυρεύω τη χαρά
στο κόσμο πορπατάρης.
Οντέ ξυπνώ τη ταχινή
σε φέρνω στο μυαλό μου,
για να κρατήσω ζωντανές
στιγμές απ’ το όνειρο μου.
Ονειροπόλο λένε με
μα εγώ θα συνεχίσω,
να κάνω όνειρα γι’ αυτή
και ας μην τηνε κερδίσω.
Χαρές που το όνειρο
δεν τις ευχαριστούμαι,
γιατί είναι ψεύτικες και εγώ
τσ’ αληθινές στερούμαι.
Ονειροπόλο λένε με
μα εγώ παρηγορούμαι,
με το όνειρο γιατί χαρές
πλάθω απού τις στερούμαι.
Εγώ του ονείρου την χαρά
έχω γνωρίσει μόνο,
ξύπνιος απαγορεύεται
και όπου’ ναι δεν σιμώνω.
Καλή σου μέρα αγάπη μου
και μην ξεχνάς μωρό μου,
πως χτες το βράδυ είμαστε
παρέα στ’ όνειρο μου.
Μέσα στον ύπνο σε θωρώ
και με τρυπά το βέλος,
όμως το κάθε όνειρο
έχει αρχή και τέλος.
Κάθε γλυκό ξημέρωμα
κι’ ένας καινούργιος πόνος,
να σε θωρώ στον ύπνο μου,
μου ‘γινε πλέον νόμος.
Με ένα όνειρο θα ζω
που τελειωμό δεν έχει,
ειν’ η ζωή μας πρόσκαιρη
και κάθε μέρα τρέχει.
Σ’ είδα ξανά στον ύπνο μου
γλυκιά μου νοσοκόμα,
μακάρι να μην ξύπναγα
να σ’ έβλεπα ακόμα.
Μόνο μέσα στα όνειρα
θε να σε συναντήσω,
που μου ‘χεις κάνει τη ζωή
είκοσι χρόνια πίσω.
Να μ’ αγαπάς καμάρι μου
με όλη την καρδιά σου,
να είμαι η μοναδική
στα πιο τρελά όνειρα σου.
Εγώ θα κάνω όνειρα
κι αληθινά ας μη γίνουν,
αρκεί που επροσπάθησα
όνειρα να μη μείνουν.
Κάθε βραδιά στον ύπνο μου
εσένα μόνο βλέπω,
κι άλλος κανείς να με ξυπνά
ποτέ δεν επιτρέπω.
Θωρώ σε μόνο στ’ όνειρο
γι’ αυτό και θα πεθάνω,
στον ύπνο τον παντοτινό
να σε ‘χω παραπάνω.
Κλεισμένη είμαι από παντού
και δεν μπορώ να φύγω,
μ’ ας είν’ καλά το όνειρο
που ‘ρχεται και σε σμίγω.
Ξάπλωνε κόρη του σεβντά
τσ’ ώρες που θα σου λείπω,
κι εγώ θα γίνομαι όνειρο
μες το γλυκό σου ύπνο.
Αν κάποτε τα όνειρα
τελειώσουν πως θα ζήσω,
που μόνο τότε σε θωρώ
τα μάτια μου όντε κλείσω.
Βλέπω στον ύπνο μου χαρές
που ολημερίς στερούμαι,
μα δε μπορώ και μια ζωή
για σένα να κοιμούμαι.
Διαλοσταλμένα όνειρα
γιάντα με τυραννάτε;
και φέρνεται στο ύπνο μου
αυτή μου μ’ απαρνάται;
Μακριά εσύ μακριά εγώ,
με όνειρα θα ζούμε,
σε κείνα θα ελπίζουμε,
μέχρι ν’ ανταμωθούμε.
Κρυφογυρεύω τη χαρά
μέσα στα ονειρά μου,
μόνο αυτά σε φέρνουμε
μέσα στην αγκαλιά μου.
Όπως τα όνειρα που ζω
το βράδυ οντε κοιμούμαι,
έτσι ‘ταν κι η αγάπη σου
που τώρα την στερούμαι.
Ο κόσμος ζει με όνειρα
κι εγώ μ’ ένα δικό σου,
ευτυχισμένο να θωρώ
θέλω το πρόσωπο σου.
Στην άκρη του μαξιλαριού
και μ’ απλωμένο χέρι,
κοιμούμαι και σε καρτερώ
τ’ όνειρο να σε φέρει!
Φίλος σου ποτέ δε θα γενώ
δε θα σε δω σα φίλη,
μόνο σαν όνειρο γλυκό
που ‘σβησε κάποιο δείλι.
Κάνω τη σκέψη μου μορφή
να σ’ έχω στο μυαλό μου,
γιατί ‘γινε ο μισεμός
μαράζι στ’ όνειρο μου.
Το βράδυ που θα κοιμηθώ
θα σ’ έχω στην καρδιά μου,
για να σε δω στον ύπνο μου
και στα γλυκά όνειρά μου.
Όσα κι αν έχω όνειρα
πάντα τα περασμένα,
τούτες τις μέρες έρχονται
στο νου μου μαζεμένα.
Ο πόθος όνειρα γεννά
κι η σκέψη παραμύθια,
μόνο στη φαντασία μου
είμ’ ευτυχής στ’ αλήθεια.
Απόψε σ’ ονειρεύτηκα
κι ‘χα χαρά μεγάλη,
γιατί ‘δα πως με κοίμιζες
στη δροσερή σου αγκάλη.
Μες στη χαρά εβρέθηκα
κι έφυγα από τα πάθη,
μα ήτανε Θε μου όνειρο
και ξύπνησα και χάθει.
Όνειρα να’ χουνε χαρά
έκαψα πια να βλέπω,
γιατί μου στρώνει η μοίρα μου
τα βάσανα και θέτω.
Εκτός σχεδίου όνειρα
ο νους μου πάλι χτιζει,
μα η μοίρα τα ανακάλυψε
και τα κατεδαφίζει.
Ποιός ανασταίνει όνειρα
να ‘ρθει και να του δώσω,
αυτά που κάνω, μα εσύ
σκοτώνεις κάθε τόσο.
Τα όνειρα που λέει πως ζει
με άλλον μακριά μου,
είναι αυτά που έκτιζα
χαλώντας τα δικά μου.
Xιλιάδες φίλους έκαμα
μα ενός βαστώ χατίρι,
του ονείρου μου που καθ’ αργά
σε φέρνει μουσαφίρη.
Δεν κάνω πλέον όνειρα
τη νύχτα όταν κοιμάμαι,
τα φτιάχνω μέρα ξυπνητός
όπως τα θέλω να ‘ναι.
Να ‘χε μπορώ τα όνειρα
να τα μονοπαντήσω,
να κάμω ένα όνειρο
μαζί σου να το ζήσω!
«  ‹  2 3 4 5 6 7  ›  »