ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ - Καρδιά

Ευχαριστούμε όλους εσάς που έχετε στείλει μαντινάδες και παροτρύνουμε τους νέους επισκέπτες του site μας, να μας στείλουν κι αυτοί τις δικές τους να τις δημοσιεύσουμε!

Βρέθηκαν 284 καταχωρήσεις σε 6 σελίδες
Σελίδα 3
«  ‹  1 2 3 4 5 6  ›  »
Kτύπο δεν πέρασ’ η καρδιά
που να μη σε θυμάται,
πάντα γλυκά σ' ανιστορεί
δακρύζει και λυπάται.
Δεν γίνεται χωριάτικη
χωρίς ελιάς το λάδι,
και η καρδιά μου δεν μπορεί
χωρίς δικό σου χάδι.
Εχάρισα σου την καρδιά
και λίγο είναι πάλι,
μα ιντα να κάνω ο δυστυχής
αφού δεν έχω άλλη.
Θέλω ν’ αλλάξω την καρδιά
αφού οι γιατροί μπορούνε,
μα και καινούργια η καρδιά
θα σ’ αγαπά φοβούμαι.
Εάν δινότανε η καρδιά
εύκολα σ’ άλλο σώμα,
κυρά μου θα στην έδινα
μ’ ένα φιλί στο στόμα.
Αφού σου το ‘πα από καιρό
πως την καρδιά μου ορίζεις,
πάψε να κόβεις γιασεμιά
και να τα ξεφυλλίζεις.
Απ’ της καρδιάς μου τη φωλιά
ποτέ δεν θα σε βγάλω,
μόνο με την αγάπη σου
μια μέρα θα ποθάνω.
Οντε μιλάει η καρδιά
η λογική σωπαίνει,
κι ακόμα και το άπιαστο
κανείς το πετυχαίνει.
Έχω καρδιά που αγαπά
και βάνει μες τα στήθεια,
ότι κι αν είναι ικανό
να νιώσει την αλήθεια.
Θα τηνε λιώσω τη καρδιά
ένα σταυρό θα σάξω
αγάπη μου να τον φορείς
στα στήθια σου ν’ αράξω.
Εμίλησα με την καρδιά
και θέλει να πεθάνει,
δίχως εσένα πλάι τζι
ήντα θα ζει να κάνει;
Είναι στιγμές που η καρδιά
αδύναμη φαντάζει,
μπροστά τσ’ αγάπης το καημό
που τηνε κομματιάζει.
Αποφεύγω να 'ρχομαι
στους τόπους που συχνάζεις,
γιατί φωτιά χωρίς να θες
μες στην καρδιά μου βάζεις.
Κλείσε τις πόρτες σου καρδιά
λίγα είναι τα όριά σου,
και εκατομμύρια οι πληγές
από τον παλιό σεβντά σου.
Εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς
έχω για κείνη κάνει,
πείτε της να’ ρθει να με βρει
και την πληγή να γιάνει.
Επήγα σε όλους τσι γιατρούς
μα και ο Γιακούμπ διστάζει,
είπε και αυτός έτσα καρδιά
πρώτη φορά εξετάζει.
Αν νιώσεις άλλη μια καρδιά
να ζει μες στο κορμί σου,
είναι η δικια μου που ‘φυγε
για να βρεθεί μαζί σου.
Με δυο καρδιές κυκλοφορείς
με δυο ψυχές υπάρχεις,
για δυο ζωές ευθύνεσαι
μόνο το νου σου να 'χεις.
Είναι στιγμές που η καρδιά
κινείται δίχως αίμα,
όταν σκεφτώ πως μ’ αγαπάς
και ζεις μακριά από μένα.
Έχω καρδιά που όταν δοθεί
δίνεται μια για πάντα,
και από μυαλό και λογική
δε δέχεται κουμάντα.
Άλλη από ‘σένα δε μπορεί
να μπει μεσ’ τη καρδιά μου,
μόνο εσύ κατέχεις τα
τ’ αναστενάγματα μου.
Πάρε μαχαίρι κοφτερό
και τη καρδιά μου σχίσε,
μα πρόσεχε να μη κοπείς
γιατί ‘κει μέσα είσαι.
Μες την καρδιά πάντα εγώ
θα σε ‘χω φυλακτό μου,
θα σ’ αγαπώ παντοτινά
αγάπη μου και φως μου.
Χτυπώ την πόρτα τση καρδιάς
μα το κλειδί έχει σπάσει,
και δεν ανοίγει η καρδιά
για να ξαναγελάσει.
Στο θρόνο που θα κάθομαι
θέλω να ‘σαι κοντά μου,
βασίλισσα μου να γενείς
να σ’ έχω στην καρδιά μου.
Ποτέ η καρδιά μου δε θα πει
ότι δε σ’ αγαπάει,
σε θέλει σε επιθυμεί
ακόμα κι αν πονάει.
Αιμάτωσες τα χέρια σου
να δέρνεις την καρδιά μου,
μα όσο κι ανε τη χτυπάς
θα σ’ αγαπά κερά μου.
Τι να τη κάνω τη καρδιά
αν ζει χωρίς εσένα,
άχρηστη θα ‘ναι κάλπικη
δίχως σταγόνα αίμα.
Καλημερίζω το μωρό
που κλέψε την καρδιά μου,
που είναι στην ψυχούλα μου
γλυκιά παρηγοριά μου.
Σαν βλέπω τα χειλάκια σου
πως τρέμουνε κερά μου,
να ‘ξερες τότε πως χτυπά
για σένα η καρδιά μου.
Όταν μ’ αγγίζεις μάτια μου
ρεύμα με διαπερνάει,
κι η γλύκα απ’ τα χειλάκια σου
μες την καρδιά μου πάει.
Ηντα του λες και δε γροικά
για τσ’ αλληνής τα κάλλη,
αφού το ξέρεις στην καρδιά
αυτός δε βάνει άλλη.
Στη μέσα μπάντα τσι καρδιάς
έπιπλο σ’ έχω κάνει,
κι όποιος νομίζει πως μπορεί
ας έρθει να σε βγάλει.
Ακόμη κι αν χιλιόμετρα
βρίσκομαι μακριά σου,
ξέρω πως αν και έφυγα
μ’ έχεις μες την καρδιά σου.
Νύχτα περνώ απ’ το σπίτι σου
κι αφήνω σου αμανάτι,
ξεριζωμένη μια καρδιά
χρυσάφι και διαμάντι.
Μεσ’ τη καρδιά μου βάλσαμο
χαρίζεις κάθε μέρα,
και να ‘πομεινω νηστικός
θα ζω με τον αέρα.
Είναι η καρδιά μου ευαίσθητη
κι εσύ το ξέρεις μόνο,
παρόλα αυτά την έκανες
να ζει μέσα στον πόνο.
Οψάργας ήσουν όνειρο
πλανεύτρα ξελογιάστρα,
δώρο σου κάνω τσι καρδιάς
την πλατινένια γλάστρα.
Καινούριος ήλιος έλαμψε
και φώτισε η καρδιά μου,
και όλα τα φαντάσματα
τα διώχνω μακριά μου.
Κάστρο τετραπέρατο
έχτισες στην καρδιά μου,
να την κατέχεις μόνιμα
όμορφη κοπελιά μου.
Θα είσαι αίμα στην καρδιά
στον πνεύμονα οξυγόνο,
και θα υπάρχω στη ζωή
για να γροικώ σε μόνο.
Καρδιά σαν ανεμόμυλο
έχεις που δεν αξίζει,
όπου φυσά ο άνεμος
εδω και κει γυρίζει.
Απόψε πάλι η καρδιά
κλαίει και δεν κοιμάται,
και μια καρδιά που καρτερεί
ατέλειωτα θυμάται.
Ας είχα της καρδούλας σου
μια ακτινογραφία,
γιατί εμένα δεν μιλά
θα ‘βρισκα την αιτία.
Ο πόνος εξεχείλισε
και με έκανε κομμάτια,
και σου ζητώ παρηγοριά
να με κοιτάς στα μάτια.
Καρδιά απού’ ναι αντάρτισσα
στα πρέπει δεν πιστεύει,
περιφρονεί τη λογική
κι άλλες καρδιές παιδεύει.
Μες στην καρδιά μου σ’ έβαλα,
και πως θα πω το έβγα,
που σ’ άφησα και ρίζωσες,
όπου και αν είχα φλέβα.
Ήθελα φως μου να γενώ,
ένα με την καρδιά σου,
όντε θα πάψει να χτυπά,
να ζω με τη δικιά σου.
Καρδιά είναι κείνη και πονεί,
καρδιά ‘ναι και λυπάται,
και μην της κάνεις πείσματα,
γιατί στεναχωράτε.
Δώρο σου κάνω την καρδιά,
να την κρατάς δική σου,
και στη μεριά που βρίσκεται,
θα βάλω τη μορφή σου.
«  ‹  1 2 3 4 5 6  ›  »