ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ - Χωρισμού

Ευχαριστούμε όλους εσάς που έχετε στείλει μαντινάδες και παροτρύνουμε τους νέους επισκέπτες του site μας, να μας στείλουν κι αυτοί τις δικές τους να τις δημοσιεύσουμε!

Βρέθηκαν 281 καταχωρήσεις σε 6 σελίδες
Σελίδα 2
«  ‹  1 2 3 4 5  ›  »
Με μια φωτογραφία σου
στέκω και κουβεντιάζω,
και σου μιλώ και δε μιλάς
και βαριαναστενάζω!
Στη μέσα πάντα της καρδιάς
σε τόπο διαλεγμένο,
θα σ' έχω σαν το φυλαχτό
ώσπου να ζω κρυμμένο!
Εγώ θα πάψω να πονώ
να μη με γνοιάζει πράμα,
ίσως γιατρέψω τσι καρδιάς
το φοβερό τσι τραύμα!
Έκτακτη ανακοίνωση
πήρα από την καρδιά μου,
όσο το συντομότερο
να σ' αρνηθώ χαρά μου!
Σκίσε γιατρέ τα στήθια μου
και την καρδιά ν' ανοίξεις,
για να μη νιώθω στη ζωή
πίκρα καημούς και τύψεις!
Σκίσε γιατρέ τα στήθια μου
και την καρδιά μου βγάλε,
και αν θες να μην πονώ ξανά
μια κρύα πέτρα βάλε..
Στην αγκαλιά σου επιθυμώ
μια νύχτα να περάσω,
να λιώσω απ' τα χάδια σου
κι ύστερα ας σε χάσω!
θα σου τη δώσω την καρδιά
για να 'χεις δυο χαρά μου,
όταν θα στεναχωρηθείς
να κλαίς με τη δικιά μου!
Παρ' την καρδιά μου πάρτηνε
με το δεξί σου χέρι,
και σφάξε την αλύπητα
με δίκοπο μαχαίρι..
Απ' όλα τ' άστρα τ' ουρανού
ένα βαλα σημάδι,
μ' άρεσε και τ' αγάπησα
μα εχάθει τ' άλλο βράδυ!
Εγώ ακόμα και νεκρή
εντύπωση θα κάνω,
γιατί θα γράφουν σ' αγαπώ
τα κόκαλα μου απάνω!
Επήρες βασιλόπουλο
και χαίρεται η ψυχή μου,
κι από τα βάθη της καρδιάς
σου δίνω την ευχή μου!
Νύφη μας μην πικραίνεσαι
και μη χαλά η καρδιά σου,
όπως σε είχε η μάνα σου
θα σ' έχει η πεθερά σου..
Όμορφη που 'ναι η νύφη μας
όμορφος κι ο γαμπρός μας,
πραγματικά τι ταιριαστό
είναι τ’ αντροινό μας..
Νύφη μας τον βασιλικό
που φέρνουν στην αυλή σου,
να τον ποτίζεις ζάχαρη
σε όλη τη ζωή σου..
Είναι στιγμές που δε μπορώ
στιγμές που δεν αντέχω,
κι είναι αιτία κι αφορμή
που δίπλα μου δε σ' έχω!
Απ' όταν εχωρίσαμε
ίντα θαρρείς πως κάνω;
ένα τσικάλι φαγητό
τρώγω να μην ποθάνω!
Αυτά που δε μπορώ να πω
τα κάνω μαντινάδες,
τα γράφω εδώ αγάπη μου
και φεύγουν οι νταλκάδες!
Μέτρησα τ' άστρα τ' ουρανού
αλλά μου λείπει ένα,
φαίνεται δεν τα μέτρησα
αγάπη μου με σένα!
Τα μάτια σου αγάπη μου
στα όνειρά μου βλέπω,
με πιάνουνε τα κλάματα
άπου μακριά μου σ' έχω!
Μια χάρη Θεέ μου σου ζητώ
κι όχι δικιά μου, ξένη,
να ζήσουνε αυτοί οι δυο
για πάντα ευτυχισμένοι!
Κάμε τον Θεέ μου θάλασσα
κι εμένα βράχο κάμε,
ή ξερονήσι μια ζωή
στην αγκαλιά του να 'μαι!
Κατέχω το αγάπη μου
πως σου 'χω γίνει βάρος,
μα και να πω τα μυστικά
αλλού δεν έχω θάρρος!
Με την ελπίδα πως μπορεί
να 'ρθείς στα όνειρά μου,
όταν κοιμάμαι ανοιχτή
έχω την αγκαλιά μου!
Αν σμίξουνε τα χείλη μας
θα 'ναι στιγμή μεγάλη,
γιατί θα λέει Σ' ΑΓΑΠΩ
η μια αναπνιά στην άλλη..
Αν μ' αγαπάς να μην το πεις
άστο βαθειά κρυμμένο,
όταν φιλάω τα χείλη σου
ν' ανοίγουν να το παίρνω..
Τα χείλη μου εκδίκασα
για κείνη και δε λένε,
τα μάτια ΔΕΝ εμπόρισσα
ν' αρνέψω να μην κλαίνε.
Σα το δεντρί που το μαδεί
του Φθινοπώρου η μπόρα,
ετσά μου πήρες τσι χαρές,
του μισεμού την ώρα.
Όσο σιμώνει ο καιρός
που θα ξεχωριστούμε,
τόσο τα φύλλα τση καρδιάς
βαρύτερα πονούνε.
Ως κι' αν διαβαίνουν οι καιροί
ως κι' αν περνούν οι χρόνοι,
μιλούν κι' αλλού τα χείλη μου
μα στην καρδιά 'σαι η μόνη.
Γιατρός τσ' αγάπης την πληγή
λένε πως είν' ο χρόνος,
μα με χρόνια και καιρούς
με τρώει ο ίδιος πόνος.
Απου κάμε το ΧΩΡΙΣΜΟ
στον κόσμο και υπάρχει,
δώσ’ του Θεέ μου βάσανα
ώστε να ζει να τα 'χει.
Αν είναι να' χω βάσανα
και πίκρες εγώ για σένα,
άμε μικρή μου στο καλό
μα έχει ο Θιός για μένα.
Αν γίνει το βουνό χαρτί
και η θάλασσα μελάνι,
για να σου γράψω ΣΑΓΑΠΩ
θαρρώ πως δε μου φτάνει!
Αστροφεγγιά τις σκέψεις μου
και χαραυγή του νου μου,
του λογισμού μου συντροφιά
αστέρι τ' ουρανού μου!
Στον έρωτα σου αγάπη μου
πολλά ξενύχτια κάνω,
και με τσ' αγάπης τον καημό
τσ' αυγής κουβέντα πιάνω!
Όλος ο κόσμος χαίρεται
μα γω στεναχωρούμαι,
γιατί να ζήσω δε μπορώ
εσένα να στερούμαι!
Όποιος μ' ακούει να τραγουδώ
λέει δεν έχω πίκρα,
μα γω χω μέσα στην καρδιά
ένα μαχαίρι δίπλα!
Σαν τον χασάπη που βαστά
μαχαίρι και μοιράζει,
ετσά ναι η κάθε του ματιά
στον τόπο που κοιτάζει!
Για μένα σβήσαν οι χαρές
αφού δε ζω μαζί σου,
νιώθω χαρά στον πόνο μου
με την ανάμνησή σου!
Πριν σε γνωρίσω σ' έχασα
στης νύχτας το σκοτάδι,
στο πέρασμα σου μ' άφησες
τον πόνο για σημάδι!
Αστροφεγγιά τις σκέψης μου
και χαραυγή του νου μου,
του λογισμού συντροφιά
ΑΣΤΕΡΙ τ' ουρανού μου!
Δώσε μου Θεε μου δύναμη
πολύ να τον ξεχάσω,
ακόμα κιανε χρειαστεί
την μνήμη μου να χάσω!
Δώσε μου Θεε μου δύναμη
να μην τονε θυμούμαι,
αφού δεν είναι δυνατό
ποτέ μαζί να ζούμε!
Εγώ μονάχα μια φορά
μπόρεσα ν' αγαπήσω,
και τώρα ψάχνω πρόφαση
για να μπορώ να ζήσω!
Τα ύστερά μου δάκρυα
για σένα δα τα βγάλω,
ειν' ένα δώρο χωρισμού
γιατί δεν έχω άλλο.
Πληγή π' ανοίγει ο χωρισμός
δε τηνε κλείνουν οι χρόνοι,
γιατί πατούν οι θύμησες
απάνω και ματώνει.
Λένε, στη φεύγα του ο καιρός
είναι γιατρός του πόνου,
μα 'γω πονώ, για δε κλουθά
η σκέψη μου του χρόνου.
Φεγγάρι μου, το δάκρυ μου
πάρε στο μισεμό σου,
και ρίξε το ψιλή βροχή
αμα τη δεις ομπρός σου.
Ο χωρισμός σου θάνατος
και κάτι παραπάνω,
είναι γιατί δε μου' φηκε
τάφο να κλαίω πάνω.
«  ‹  1 2 3 4 5  ›  »