ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ - Ομορφιάς

Ευχαριστούμε όλους εσάς που έχετε στείλει μαντινάδες και παροτρύνουμε τους νέους επισκέπτες του site μας, να μας στείλουν κι αυτοί τις δικές τους να τις δημοσιεύσουμε!

Βρέθηκαν 304 καταχωρήσεις σε 7 σελίδες
Σελίδα 4

« ‹ 1 2 3 4 5 6 7 › »

Χαμένη πάει η ομορφιά
όση κι αν δώσει η φύση,
σ' ένα κορμί άπου καρδιά
δεν έχει ν' αγαπήσει.

Όμορφος είσαι μα καρδιά
δεν έχεις να με νιώσει,
κι άδικα πάει η ομορφιά
που η φύση σου 'χει δώσει

Στην ομορφιά του δε μπορώ
περιγραφή να κάνω,
δεν είδα πιο γλυκιά μορφή
στον κόσμο τον απάνω.

Και ο Θεός που σ' έπλασε
κι εκείνος σε θαυμάζει,
γιατί δεν έπλασε κορμί
στον κόσμο να σου μοιάζει.

Την ομορφιά σου αν έπαιρνε
γύρω μου το σκοτάδι,
δεν θα με νοιάζει να 'τανε
όλη η ζωή μου βράδυ.

Για δες πως με κατάντησε
η ωραιότητά σου,
τη νύχτα να παραμιλώ
να λέω τ’ όνομά σου.

Μελαχρινή μου κοπελιά
τα όμορφα σου κάλλη,
σ' ορκίζομαι οντε τα θωρώ
ότι με πιάνει ζάλη.

Σε κάθε ηλιοβασίλεμα
κάθομαι στ' ακρογιάλι,
συγκρίνω όλες τσ' ομορφιές
με τα δικά σου κάλλη.

Τα κάλλη σου θαμπώσανε
και τ' ουρανού τα άστρα,
κι οντέ περνάς μοσχοβολάς
σαν γιασεμί στη γλάστρα.

Κρίνους και ροδοπέταλα
και άνθη μυρωμένα,
μαζέψανε οι άγγελοι
και φτιάξανε εσένα.

Είσαι όμορφη μα είσαι σκληρή
ποτέ δε νοιώθεις πόνο,
κρίμα στα κάλη του κορμιού
να' ναι στολίδι μόνο.

Δείξε μου τη μητέρα σου
για να την ανακρίνω,
σε ποιο μπαξέ κοιμήθηκε
και έβγαλε τέτοιο κρίνο.

Χριστέ μου τόση ομορφιά
του ονείρου πλησιάζει,
αγάπη μου με ζωγραφιά
το πρόσωπο σου μοιάζει.

Έχεις δυο μάτια καστανά
κι ένα κορμί φιδίσιο,
δυο χειλάκια κόκκινα
μαύρο μαλλάκι ίσιο.

Κρίνα και ροδοπέταλα
κι άνθη του παραδείσου,
εσύναξαν οι άγγελοι
κι έπλασαν το κορμί σου.

Χιλίων χρόνων ξερά κλαδιά
στο πέρασμα τζι ανθούνε
ποιος θα τη δει και δε θα πει
αχ θεέ μου κι από που 'ναι.

Κόκκινα να τα χείλη σου
σαν του λαγού το αίμα,
άγγελος τα ζωγράφισε
με διαμαντένια πένα.

Με προσοχή να την περνάς
την μέση της πλατειάς,
γιατί πολλά εγκλήματα
κάνεις εξ' αμελείας.

Αν γίνονται στ' αληθινά
θαύματα δίχως άλλο,
εσύ θα πρέπει κοπελιά
να' σαι το πιο μεγάλο.

Όταν σε έπλασε ο θεός
στον κόσμο να σε βγάλει,
κι αυτός δεν το περίμενε
πως θα' χες τέτοια κάλλη.

Κι η Αφροδίτη ζήλεψε
σα στάθηκες μπροστά της,
κι ευθύς αμέσως πέταξε
το στέμμα απ' τα μαλλιά της.

Να 'χα τις ομορφιές της γης
κι όλες να στις χαρίζω,
να 'μουν φεγγάρι να 'διωχνα
της μοναξιάς το γκρίζο.

Χιλίων χρόνων ξερά κλαδιά
ανθούν στο πέρασμα σου,
κι αποθαμένου τη ζωή δίνεις
με μια ματιά σου.

Μιλάς και τ' αχειλάκι σου
στάζει καθάργιο μέλι,
τύφλα μωρό μου να 'χουνε
μπροστά σου οι αγγέλοι.

Ποιάς μάνας είσαι γέννημα
'πό ποιο δεντρί κλωνάρι,
τίνος ζωγράφου ζωγραφιά
κι έχεις αυτή τη χάρη;

Ρόδο εκατοντάφυλλο
φυτρώνει στην αυλή σου,
μα χαμηλώνει όντε σε δει
μη συγκριθεί μαζί σου.

Είδε ο Θιός τα χείλη σου,
των αμαθιών τσι χάντρες,
κι έκαμε κόκκινη φωθιά
και θάλασσες γαλάζιες.

Να 'χα την τύχη να μουνα
καθρέπτης στον οντά σου,
να σε θωρώ οντέ ξυπνάς
και φτιάχνεις τα μαλλιά σου.

Σαν είναι η κοπελιά ξανθιά
έχει μεγάλη χάρη,
μα ένα φιλί μελαχρινής
σε στέλνει στο φεγγάρι.

Η ομορφιά της πρόβλημα
μου 'χει δημιουργήσει,
μα είναι μητέρα δυο παιδιών
και δεν υπάρχει λύση.

Το πρόσωπο σου λαμπερό
είναι και με παγώνει,
κι η ομορφιά σου κοπελιά
στον κόσμο είναι μόνη.

Ισόβια με δίκασε
μικρή η ομορφιά σου,
και δε μπορεί η σκέψη μου
να φύγει από κοντά σου.

Όταν το φως τσι ανατολής
πέσει στο πρόσωπό σου,
παίρνεις μιαν όψη θεϊκή
και γονατίζω μπρος σου.

Σ' ίντα μπαξέ μεγάλωσες
βιόλα μου και μυρίζεις,
και κρούβγεις με τσι μυρωδιές
την ώρα που μ' αγγίζεις.

Βιόλα πρωτοφανίστικη
τα μάτια μου θωρούνε,
ποιός θα σε δει και δε θα πει
ε Θέ μου κι από που 'ναι.

Πεντάμορφη μου κοπελιά
η ομορφιά στη πλάση,
δεν φτάνει για να συγκριθεί
με σε και να σε φτάσει.

Ξύπνησε κι όξω πρόβαλε
να δω το πρόσωπό σου,
να φέξει να περάσουμε
μωρό μου το στενό σου.

Θέ μου και γιάντα ομορφιά
τόση της έχεις δώσει,
που να μπορεί με μια ματιά
κάθε καρδιά να λειώσει.

Ο ήλιος είναι άσχημος
σα βρίσκεται κοντά σου,
γιατ' είν' η λάμψη του μικρή
μπροστά στην ομορφιά σου.

Είσαι μικρούλα κι όμορφη
με δύο γλυκά ματάκια,
στο δρόμο σε πειράζουνε
όλα τα αγοράκια.

Και ο Θεός που σ' έκανε
κι εκείνος σε θαυμάζει,
γιατί δεν έκανε κορμί
άλλο για να σου μοιάζει.

Σαν το ηλιοβασίλεμα
της Σαντορίνης μοιάζεις,
χρώματα τόσο όμορφα
όπου κι' αν πάς μοιράζεις.

Θε μου πως ακτινοβολούν
στη πίστα οντά χορεύουν,
τρελαίνουν τους υπόλοιπους
και μένα με μαγεύουν.

Την ομορφιά σου προσκυνώ
τα κάλλη σου δοξάζω,
κι ένα σου βλέμμα με της γης
τα πλούτη δεν αλλάζω!

Στης σκέψης μου τον ουρανό
η ομορφιά σου λιάζει,
γι' αυτό τελείως να χαθεί
ο ήλιος δεν με νοιάζει.

Τα γαλανά τα μάτια σου
και τα ξανθά μαλλιά σου,
πάλι με 'καναν να περνώ
από την γειτονιά σου.

Παιδεύει η σκέψη το κορμί
όντε θα προσπαθήσει,
με λόγια την εικόνα σου
να την απεικονίσει.

Πολλές γυναίκες όμορφες
στην Κρήτη κατοικούνε,
μα οι Μυλοποταμίτισες
όλες τις ξεπερνούνε.

Tη μάνα που σε γέννησε
θέλω να ανακρίνω,
πως μπόρεσε και έβγαλε
τέτοιο ωραίο κρίνο.

Μελαχρινή μου κοπελιά
στον δρόμο που σαλεύεις,
όλου του κόσμου τις ματιές
επάνω σου μαζεύεις.

« ‹ 1 2 3 4 5 6 7 › »

Cretan Serenades

ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ - Ομορφιάς

Prefectures of Crete

Chania Prefecture

Rethymnon Prefecture

Heraklion Prefecture

Lassithi Prefecture