ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ - Αγάπης

Ευχαριστούμε όλους εσάς που έχετε στείλει μαντινάδες και παροτρύνουμε τους νέους επισκέπτες του site μας, να μας στείλουν κι αυτοί τις δικές τους να τις δημοσιεύσουμε!

Βρέθηκαν 1084 καταχωρήσεις σε 22 σελίδες
Σελίδα 9
Πόσες φορές προσπάθησα
να φύγω μακριά σου,
μα δε τη θέλω τη ζωή
χωρίς τον έρωτα σου.
Αφού τα έστειλε ο Θεός
στον ουρανό τ' αστέρια,
τότε πώς βρέθηκες εσύ μέσα
στα δυο μου χέρια.
Και να ξαναγεννιούμουνα
πάλι θα σ` αγαπούσα,
κι άσχετα πως διπλή φορά
για σένα θα πονούσα.
Προσπάθησα να σ' αρνηθώ
να βρω αγάπη άλλη,
μα η καρδιά δε δέχτηκε
υπογραφή να βάλει.
Πώς νιώθω να μη με ρωτάς
τι αισθάνομαι για σένα,
αγάπη ατελείωτη
με μάτια δακρυσμένα.
Αιτία είσαι κι αφορμή
που ζω και ανασαίνω,
λαχτάρα της καρδιάς κρυφή
αν μ' αρνηθείς πεθαίνω.
Με τα σχοινιά του καραβιού
να δέσουν το κορμί μου,
πε μου το εσύ πως μ' αγαπάς
να ιδείς τη δύναμή μου!
Δεν φταις εσύ που σ' αγαπώ
ευθύνη δε σου βάζω,
ποτέ εκείνον που αγαπώ
δεν τον καταδικάζω.
Μάθε μου πως να σ' αγαπώ
στο πλάι σου να ζήσω,
μην πεις ότι δεν ήξερα
εγώ να σ' αγαπήσω.
Αναθεμάτη τη βραδιά
και πως θα την περάσω,
που μόνο με τη σκέψη μου
μπορώ να σ' αγκαλιάσω.
Σ' αγάπησα ως αγαπά
ο ήλιος το φεγγάρι,
που πάντα θα του δίνει φως
χωρίς ποτέ να πάρει.
Εικονοστάσι ειν' η καρδιά
δυο Παναγίες έχει,
ανάβω το κερί τσι μιας
την άλλη να προσέχει.
Σίμωσε εκείνη η στιγμή
άπου θα μας ενώσει,
Θε μου αν είναι όνειρο
ποτέ να μην τελειώσει.
Ώστε να ζω θα σ' αγαπώ
μ' όλες μου τις δυνάμεις,
κι αν μ' αρνηθείς μια φορά
χίλιες θα με πεθάνεις.
Θε μου και γιάντα μ' έκαμες
τσ' αγάπης διακονιάρη,
κι είναι για μένα η ζωή
νύχτα χωρίς φεγγάρι.
Πριγκίπισσα του ονείρου μου
του λογισμού μου ταίρι,
πιο παραμύθι της ζωής
κοντά μου σ' έχει φέρει!.
Στους κάμπους θα γενώ βοσκός
στα όρη ερημίτης,
ξερό νησί στο πέλαγος
τσ' αγάπης σου ισοβίτης.
Να έχεις πάντα ανοιχτή
φώς μου την αγκαλιά σου,
να βρίσκει τόπο η σκέψη μου
να κάθεται κοντά σου.
Το φλογισμένο μου μυαλό
που λαχταρά, να σβήσει,
κι ο πονεμένη μου καρδιά
μιαν άλλη ν' αγαπήσει!
Μπούσουλα βάνω στη καρδιά
μ' αυτή μου στραβοπέρνει,
παλιό σκαρί στα κύματα
τσ' αγάπης βολοδέρνει!
Φυσώ τη να μη σκονίζεται
φοβούμαι μην κρυώσει,
δε ξέρω πως να τση φερθώ
τον πόνο να μη νοιώσει.
Ένα αστέρι στέλνω σου
να σε φιλά το βράδυ,
για να κοιμάμαι ήσυχος
ψυχή μου στο σκοτάδι.
Φύγε να νιώσεις τη χαρά
τσι αγάπης σου το πόνο,
είναι λουλούδι που ανθεί
τη μαύρη νύχτα μόνο.
Αγάπη είναι ν' αγαπάς
αγάπη είναι να λιώνεις,
αγάπη είναι να πονάς
χωρίς να μετανιώνεις.
Εσύ μου κάνεις τη ζωή
χαρούμενη κι ωραία,
εσένα θέλω, αγάπη μου
παντοτινή παρέα.
Συχνά μου φεύγει ο λογισμός
και έρχεται μαζί σου,
και σου κρατάει συντροφιά
μην είσαι μοναχή σου.
Στον Αι Γιώργη έταξα,
τη μέρα τση γιορτής σου,
να σ' έχει πάντοτε καλά
και να' ναι στη ζωή σου.
Οι λέξεις κι αν με πίκραναν
κι αν η καρδιά πονάει,
η σκέψη μου παντοτινά
σε σένα όλο πάει.
Όποια αγαπάς και σ' αγαπά
καρδιά να την προσέχεις,
να έχεις ότι αγαπάς
και να αγαπάς ότι έχεις.
Τη θάλασσα τη γαλανή
θα τη νε χαλικώσω,
να τη νε στρώσω μάρμαρο
να 'ρθω να σ' ανταμώσω.
Ήθελα να μουνα μουγκή
και να σε συναντούσα,
να γίνει η λέξη "σ' αγαπώ"
αίτια να μιλούσα.
Μαύρα φοράω στο κορμί
τον πόνο να τιμήσω,
αγάπες, ψεύτικες, παλιές
που 'θαψα, μη ξυπνήσω.
Δεν σταματάω να σε αγαπώ
φως μου κακό δεν κάνω,
και όσο με αρνείσαι θα πονάω
για σένα παραπάνω.
Αγάπη είναι να συγχωράς
αυτόν που σε πληγώνει,
να λες η μέρα τέλειωσε
καινούρια ξημερώνει.
Πήρα μολύβι και χαρτί
το σ' αγαπώ να γράψω,
μα ύστερα αποφάσισα
τις φλέβες να χαράξω.
Στην αγκαλιά σου πιθυμώ
μια νύχτα να περάσω,
να νοιώσω την αγάπη σου
κ' υστέρα ας σε χάσω.
Το πρώτο λάθος που έκανα
ήταν να σ' αγαπήσω,
το δεύτερο που δε μπορώ
εδα να κάμω πίσω.
Η αγάπη σου σαν κεραυνός
χτύπησε το κορμί μου,
κι αποχωρώ για δε μπορώ
τον πόνο στη ζωή μου.
Μαχαίρι παίρνω την καρδιά
ν` ανοίξω να πορίσεις,
αφού δε βλέπω κοπελιά
τρόπο να μ` αγαπήσεις.
Παράνομα σ' αγάπησα
και δεν το μετανιώνω,
γιατί είσαι εσύ αγάπη μου
αυτός που ζω και λιώνω.
Πόσο κρυφά να σ' αγαπώ
που σου' χω αγάπη τόση,
και ποιός θα -ν-έχει ετσά χαρά
να μη τη φανερώσει.
Είπα κρυφά θα σ' αγαπώ
κρυφή χαρά πως θα' σαι,
μα δεν εβάσταξένε η καρδιά
και ξεφανέρωσα σε.
Για να σου δείξω μάτια μου
το πόσο σ' αγαπάω,
με μαντινάδες μια ζωή
εγώ θα σου μιλάω.
Αρέσει μου η αγάπη σου
μικρή μου πως μ' αρέσει,
και ας είναι γύρω μου φωτιά
και γω κλαδί στη μέση.
Αγάπη μου η αγάπη μας
θα ζει όσο θα ζούμε,
να πέρνουνε παράδειγμα
οι άλλοι ν' αγαπούνε.
Αν κάτσεις και σκεφτείς ποτέ
το πώς θα με σκοτώσεις,
πέ μου πως δεν με αγαπάς,
έτσα θα με τελειώσεις.
Κλαίει απόψε ο ουρανός
κλαίει για έναν λόγο,
γιατί θωρεί πόσο πονώ
για την αγάπη μόνο.
Λιώνει απόψε η καρδιά
μόνο με μια ματιά σου,
γίνεται στάχτη στο μυαλό
και γράφει τ' όνομά σου.
Για να μου πει το σ αγαπώ
οι ουρανοί θ ανοίξουν,
και τα αστέρια του ουρανού
θα έρθουν να μ αγγίξουν.
Ψέματα λέω τση καρδιάς
πως μ' αγαπάς ακόμα,
μη σταματήσει και νωρίς
είναι να μπω στο χώμα.