ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ - Βάσανα

Ευχαριστούμε όλους εσάς που έχετε στείλει μαντινάδες και παροτρύνουμε τους νέους επισκέπτες του site μας, να μας στείλουν κι αυτοί τις δικές τους να τις δημοσιεύσουμε!

Βρέθηκαν 481 καταχωρήσεις σε 10 σελίδες
Σελίδα 9

« ‹ 6 7 8 9 10 › »

Εγώ σε πίστεψα νωρίς
δες τώρα τι παθαίνω,
δεν μου μιλείς κι εγώ απορώ
τι σου χω καμωμένο.

Καλά σου λέω οντε ρωτείς
μα τι να πω σε σένα,
που βάσανα μες την ψυχή
άλλοι χουνε βαλμένα.

Που είσαι μοίρα να σε δω
κι ήντα μορφή να έχεις,
θα' σαι κακιά και άσχημη
αφού καημούς μου βρέχεις.

Πέρασαν άλλοι δώδεκα
μήνες κι αυτό το χρόνο,
μα ελπίζω οι επόμενοι
να 'ναι μισοί στον πόνο.

Ρωτώ τα αστέρια να μου πουν
μ 'εκείνα δε μου λένε,
που βρίσκεσαι να πάψουνε
τα μάτια μου να κλαίνε.

Ενός αγάλματος καρδιά
στο μπέτη μου θα βάλω,
να μένει ασυγκίνητη
μπρος στις χαρές των άλλο.

Γιάιντα' σαι νύχτα σκοτεινή
και μαυροφορεμένη,
μήπως αγάπησες και συ
και σε' χουν ξεχαϊμένη.

Αυτό το αχ δεν είναι φωτιά
να πείς νερό να σβήσει,
μόνο 'ναι πόνος στην καρδιά
και θα με βασανίσει.

Γυρνά του χρόνου ο τροχός
σα το δαιμονισμένο,
κι εγώ κεράκι αφτούμενο
στη δίνη των ανέμω!!!

Και ο κότσιφος που 'ναι πουλί
και κείνος έχει πίκρα,
γι 'αυτό του τάδωσε ο Θεός
τα μαύρα και φορεί τα..

Κλαίνε και οι δυνατές καρδιές
μα έχουνε τον τρόπο,
μη γίνονται αντιληπτές
στα μάτια των ανθρώπων.

Και του τσιγάρου μου ο καπνός
εσένα σχηματίζει,
φαντάσου πόσο σ 'αγαπά
αυτός που το καπνίζει...

Ο βήχας και ο έρωτας
είναι κοινό σε κάτι,
έχουν κι δυο για γιατρικό
ένα ζεστό κρεβάτι...

Όσο βαρούν τα σίδερα
βαρούν τα μαύρα ρούχα,
γιατί τα φόρεσα κι εγώ
για μιαν αγάπη που΄χα!

Όλος ο κόσμος ξαστεριά
και καλοσύνη έχει,
μα στην παντέρμη μου καρδιά
χιονίζει κι όλο βρέχει!

Ο Ήλιος πάντα γελαστός
προβαίνει στο σεργιάνι,
γιατί ΔΕΝ έχει βάσανα,
μα τη στρατιά του κάνει.

Ο δρόμος του, του δυστυχή
καλοβολιά δεν έχει,
γι' αυτόν ήντα θα πει χαρά
ποτέ του δεν κατέχει.

Όσο κι' ειν' καλόβολος
σαν προπατώ ο δρόμος,
θα μου παντήξει ο γκρεμός
ανε χαλάσει ο κόσμος.

Το γέλιο μόνο στ' όνειρο
στα χείλη μου το φέρνω,
και κάνω πρόβα ξυπνητός
μα δε τα καταφέρνω.

Ποτέ μου δεν εστέγνωξα
ακόμη κι' ενε λιάσει,
όπου σταθώ το σύννεφο
θα 'ρθει να με σκεπάσει.

Όντα θα δω τον ευτυχή
πάντα αναστενάζω,
και λέω με παράπονο
γιάντα να μην του μοιάζω.

Ως πότε Θε μου θα θωρείς
τα μάτια μου να κλαίνε,
που προσευχές όλο για σε
τα δυο μου χείλη λένε.

Στο μάγουλο του δυστυχή
το δάκρυ δε στεγνώνει,
γιατί πηγή από βάσανα
έχει και δεν τελειώνει.

Άλλο να ζεις τα βάσανα
κι άλλο να τα δηγάσαι,
κι άλλο στ' ονείρου τσι χάρες
ευτυχισμένος να 'σαι.

Τί ειρωνεία η Άνοιξη,
όλα να τα ανθίζει,
και στη δική μου τη καρδιά,
ακόμα να χιονίζει...

Πριν ξεκινήσουν οι χαρές
κατέχουνε που πάνε,
και δρόμο δεν αλλάσουνε,
όσο κακός και να 'ναι.

Τα μάτια μου τα μάτια σου
μπαντίξανε και κλαίνε,
κι όσα το στόμα δεν μπορεί
με μια ματιά στο λένε.

Ανάσταση για τσι πολλούς
για μένα αρχή του τέλους,
και τρόπο να σ' απαρνηθώ
εβρήκα επιτέλους!

Την ώρα τσ' αναστάσεως
εστάθηκα με τρόπο,
ο στεναγμός μου τα κεριά
μη σβήσει των ανθρώπω!

Ήντα θα βγει πως σ' αγαπώ
μόνο πως υποφέρω,
τρόπος αφού δε βρίσκεται
κοντά μου να να σε φέρω!

Στη βρύση πάω για νερό
σκύφτω να πιώ, στερεύει,
στον ήλιο για να ζεσταθώ
στέκω, μα βασιλεύει!

Αν μοιραστεί η θάλασσα
καμιά φορά που λένε,
τη δικαιούται οι δυστυχείς
που μέρα νύχτα κλαίνε!

Κι οι δυστυχείς έχουν χαρές
που κρύβουν μη φανούνε,
σε ώρες που 'ναι μοναχοί
τσ΄ έχουνε να περνούνε!

Τα βάσανα καμιά φορά
θέμε και τα τραβούμε,
σιγοκαίμε το σεβντά
και μες τις στάχτες ζούμε!

Ευαισθησία ο καημός
που ο πόνος μου 'χει δώσει,
και τώρα ακόμη και η χαρά
μπορεί να με πληγώσει!

Γυρίζω, ψάχνω, ερευνώ
μιλώ, ρωτώ, κοιτάζω,
που θα τη βρω τη μέθοδο
να μην αναστενάζω!

Τα σφάλματά σου μέτρησα
και τα' χω βγάλει χίλια,
όσα θα βρεις σ' ένα γιαλό
βότσαλα και κοχύλια.

Αν χρειαστεί γονατιστή
στην παλιανή θα πάω,
για να γυρίσω πίσω μου
τα μάτια που αγαπάω....

Δε ξανακάνω όνειρα
όχι γιατί δεν έχω,
δε ξεδυλιένουνε ποτέ
το γιάντα δεν κατέχω!

Κάνε ευχή στον ουρανό
και γω θα γίνω αστέρι,
να πέσω κι ό,τι επιθυμείς
η μοίρα να σου φέρει!

Ήθελα μοίρα μου να 'σουνα
άνθρωπος να νιώθεις πόνο,
και μοίρα εγώ τα όνειρα
που κάνεις να σκοτώνω...

Πάντα θλιμμένη περπατώ
σαν το χλωμό φεγγάρι,
που με τον ήλιο δε μπορεί
να γίνουμε ζευγάρι!

Πάντα την πιο ψηλή κορφή
χτυπά η οργή τ' ανέμου,
γι' αυτό και γω παράπονα
δεν ήκαμα ποτέ μου!

Ετουτανά τα βάσανα
φάγανε την καρδιά μου,
κι απ΄ τα πολλά τα βάσανα
έχασα τα κιλά μου!

Άσε γιατρέ τα φάρμακα
τα χάπια και στι στάλες,
μα αν θα κλείσεις μια πληγή
αυτή θα ανοίξει άλλες!

Χαρές κι αν έχει η ζωή
εγώ δεν έχω πάρει,
πάντα με θέλει η μοίρα μου
μαυροποκαμισάρη!

Χριστός Ανέστη κι Αληθώς
όλος ο κόσμος κράζει,
μα εγώ είμαι απάνω στο σταυρό
και ποιός με κατεβάζει..

Με την ελπίδα πως μπορεί
το αύριο ν αλλάξει,
βρίχνει κανείς τη δύναμη
τσι πόνους να βαστάξει!

Κάνω καλό κι αντίς καλό
βρίσκω αχαριστία,
σιχάθηκά τη τη ζωή
κι όλη την κοινωνία!

O κόσμος ζει με τσι χαρές
μα γω δεν τσι γνωρίζω,
μόνο ξυπνώ με βάσανα
και με καημούς γλεντίζω!

« ‹ 6 7 8 9 10 › »

Cretan Serenades

ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ - Βάσανα

Prefectures of Crete

Chania Prefecture

Rethymnon Prefecture

Heraklion Prefecture

Lassithi Prefecture