ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ

Ευχαριστούμε όλους εσάς που έχετε στείλει μαντινάδες και παροτρύνουμε τους νέους επισκέπτες του site μας, να μας στείλουν κι αυτοί τις δικές τους να τις δημοσιεύσουμε!

Βρέθηκαν 7791 καταχωρήσεις σε 156 σελίδες
Σελίδα 150

« ‹ 147 148 149 150 151 152 153 › »

Ήθελα να’ χα δύναμη
κοντά σου να καθίσω,
και τα ξανθιά σου τα μαλλιά
με τρόπο να φιλήσω.

Θε μου και κριματίστηκα
που τα’ μπλεξα μαζί σου,
γιατί ν’ αγγίξω δεν μπορώ
το λυγερό κορμί σου.

Θύμισες πελεκίζουνε
το δόλιο το κορμί μου,
γιατί αλάργο βρίχνεσαι,
δεν είσαι μπλιό μαζί μου.

Με μια σου λέξη δεν μπορείς
όλα να διορθώσεις,
έκανες λάθη αμέτρητα
πρέπει να τα πληρώσεις.

Ήθελα να’ μαι δάκρυ τζι
να τρέξω να μ’ αφήσει,
να κατέβω στα χείλι τζι
κι ‘στερα ας με σκουπίσει.

Ειν’ όμορφο μα και σκληρό
με δάκρυα να ποτίζεις,
βιόλα που να τη μυριστείς
ποτέ σου δεν ελπίζεις.

Κι άλλες αγάπες έκαμα
μα’ συ δεν έχεις ταίρι,
στο τσίμα - τσίμα του γκρεμού
μ’ έχει ο σεβντάς σου φέρει.

Γίνου κερά μου η βροχή
να γίνω ‘γω το χώμα,
στο άγγιγμά σου να γενεί
λάσπη, το μαύρο σώμα.

Νους μερακλή η συμφορά
είναι η κουζουλάδα,
καζίκι να’ ναι ολομερής
‘πό ερωτική ζαλάδα.

Όφου σεβντάς για ερωτιές
όφου μαράζι μαύρο,
που ασχημάδα πάνω τσι
δε μπόρεσα για να βρω.

Δεν ξανακάνω μπλιο μου εγώ
αγάπες και σεβντάδες,
γιατί χαλώ τη σκέψη μου
φτιάχνοντας μαντινάδες.

Φεγγάρι αν τύχει και τη δεις
απόψε στο σεργιάνι,
πες της πως δεν κοιμήθηκα
καθόλου στο καράβι.

Οι κεραυνοί εφτάσανε
μέχρι το Περιστέρι,
και τρέμω εγώ σαν σκέπτομαι
πως θα σε κάνω ταίρι.

Ο θάνατός μου είσαι ‘σύ
κατέχω το, το νιώθω,
μα πια καλά ‘χω να χαθώ
απ’ το δικό σου πόθο.

Ότι αγαπώ κι ότι μισώ
τα ‘χεις εσύ δικά σου,
κι αν με πληγώσεις θα πονει
και σένα η καρδιά σου.

Στην Κόρινθο τα άφησα
όλα τα όνειρα μου,
και πίσω μόνος πόρισα
εγώ με τον σεβντά μου.

Τσιγάρα ανέ βγαίνανε
με τη μορφή σου απάνω,
στ’ ορκίζομαι θα κάπνιζα
ίσαμε να ποθάνω.

Καρά-σεβντά για σένανε
απόκτησα και λιώνω,
γιατί τ’ αξίζεις ζόρικη
μα δεν το μετανιώνω.

Χάθηκε για σένα ο σεβντάς
πάνε τα όνειρα μου,
από το όχι που είπενες
και σε μισώ κερά μου.

Αν ήταν να γιατρεύονταν
πληγές με μήνυμα μου,
δεν θα υπήρχε άρρωστος
πάνω στη γη χαρά μου.

Το αίμα μου αν χρειαστεί
για σένα θα το δώσω,
να σώσω έναν άγγελο
και γω ας τελειώσω.

Θα θελα να ‘μουνα νερό
να πλένω το κορμί σου,
να απολαμβάνω τσι στιγμές
που θα 'μουνα μαζί σου.

Δεν το αντέχει η καρδιά
να νιώσει άλλο πόνο,
γιατί θα εξαφανιστεί
θα σβήσει με το χρόνο.

Πες μου το πως με αγαπάς
πως μ’ έχεις στην καρδιά σου,
πως θα ‘θελες να είμαι εκεί,
μέσα στην αγκαλιά σου.

Να μπόρουνα τον ουρανό
να τον εμεγαλώσω
για να χωρέσει το σεβντά
άπου ‘χω να σου δώσω.

Μπορεί τ’ αγγέλου τη μορφή
ποτέ να μην την πάρω,
μα απ’ την καρδιά μου αγάπη μου
ποτέ δε θα σε βγάλω.
.

Καλή σου μέρα αν ξυπνάς
και νύχτα αν κοιμάσαι,
κι η μόνη μου παράκληση
είναι να με θυμάσαι.

Στενάζω μάτια μου γλυκά
κλαίω σαν σε θυμούμαι,
μόνη μου ελπίδα το όνειρο
την ώρα που κοιμούμαι.

Μαράζι μου είναι η σκέψη σου
καημός η θύμησή σου,
κι η μόνη μου παρηγοριά
πως θα βρεθώ μαζί σου.

Ο νους σε σένα έρχεται
κι ο τόπος δεν τον βάνει,
από τον κόσμο είναι μακριά
και όλο λάθη κάνει.

Στη μπάντα τσι Παλιόχωρας
μου ‘πε πως χαλαρώνει,
σε μια ξαπλώστρα μόνη της
και η καρδιά μου λιώνει.

Αφού δεν παντρευτήκαμε
ας μείνουμε δυο φίλοι,
ν’ αλλάξω τα στεφάνια σου
με πικραμένα χείλη.

Πέντε τσιγάρα θε να πιω
θάρρος για να μου δώσει,
να’ ρθω να πω πως σ’ αγαπώ
κι η μάνα σου ας με διώξει.

Στάσου στον ήλιο απέναντι
φως μου να σ’ αντικρύσει,
να πέσει από τη ζήλια του
στη θάλασσα να σβήσει!

Σαράντα να τα μοιραστούν
τα όμορφά σου κάλη,
όλες θα γίνουν όμορφες
κι όμορφη θα ‘σαι πάλι!

Δέκα εκατομμύρια
άνθρωποι να τη δούνε,
την ώρα που χαμογελά
θα προβληματιστούνε!

Κι ο ήλιος εβασίλεψε
στη λάμψη των ματιών σου,
μάλλον το πήρε απόφαση
πως ειν’ κατώτερός σου!

Τα μάτια σου είναι θάλασσα
ήλιος το πρόσωπό σου,
η άνοιξη μπορεί να ‘ρθεί
μ’ ένα χαμόγελό σου!

Όσο και αν είμαι δυνατός
και τον σκληρό κι αν κάνω,
όταν τα δυο της μάτια δω
τον έλεγχό μου χάνω!

Μέσα στα μαύρα μάτια σου
στης κόρες απου λένε,
εκια διαβάζω γράμματα
που χείλη δεν τα λένε!

Σαν την αυγή οντε κεντηθεί
και ολόχρυση προβέρνει,
κείνο το χρώμα οντε γελάς
το πρόσωπό σου παίρνει!

Με δυο καρδιές κυκλοφορείς
με δυο ψυχές υπάρχεις,
για δυο ζωές ευθύνεσαι
μόνο το νου σου να ‘χεις!

Κομμάτια να γενεί η καρδιά
και χάμω να σκορπίσει,
κι άδειος να μείνει ο μπέτης μου
πάλι θα σ’ αγαπήσει!

Στο εικονοστάσι της καρδιάς
έχω την ζωγραφιά σου,
και ολοχρονίς τη νε θωρώ
φως μου την ομορφιά σου!

Όπλο ακατανίκητο
έχεις την ομορφιά σου,
γι’ αυτό τα κάνεις οντε θες
μονά ζυγά δικά σου!

H ομορφιά σου προκαλεί
ακόμα και για φόνο,
γι’ αυτό να κόψεις τις πολλές
τις βόλτες σου στο δρόμο!

Είσαι όμορφη δεν ημπορώ
καθόλου να αμφιβάλω,
γι’ αυτό και κάνεις πάταγο
όπου κι αν πας μεγάλο!

Δεν έπρεπε την ομορφιά
ο Θεός να σου την δώσει,
τόση πολύ που το χωριό
έχεις αναστατώσει!

H ομορφιά σου προκαλεί
όταν θα βγεις σεργιάνι,
και όλο τον κόσμο πανικό
και ανατριχίλα πιάνει!

H ομορφιά σου προκαλεί
τσι συνομήλικές σου,
ζήλια και σ’ αποφεύγουνε
όλες οι χωριανές σου!

« ‹ 147 148 149 150 151 152 153 › »

Cretan Serenades

ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ

Prefectures of Crete

Chania Prefecture

Rethymnon Prefecture

Heraklion Prefecture

Lassithi Prefecture