ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ - Μάτια

Ευχαριστούμε όλους εσάς που έχετε στείλει μαντινάδες και παροτρύνουμε τους νέους επισκέπτες του site μας, να μας στείλουν κι αυτοί τις δικές τους να τις δημοσιεύσουμε!

Βρέθηκαν 199 καταχωρήσεις σε 4 σελίδες
Σελίδα 1
«  ‹  1 2 3 4  ›  »
Τα μάτια σου είναι θάλασσα
κι όποιος θα ταξιδέψει,
πρέπει να το καλοσκεφτεί
γιατί θα κινδυνέψει.
Χρυσός μου φαίνεται ο ουρανός
κι η γης όλο διαμάντια,
όντε προβάλεις και τα δω
τα δυο σου μαύρα μάτια.
Αστέρια είναι τα μάτια σου
σπαθιά τα δυο σου φρύδια,
και με αυτά με πλήγωσες
την ώρα που σε είδα.
Τα δυο σου μάτια, μάτια μου
είναι σαν τον μαγνήτη,
με πιάσανε και με σέρνουνε
κι εμένα από την μύτη.
Τα μάθια σου με πιάσανε
τα χείλη σου με δέσαν,
και τα σγουρά σου τα μαλλιά
φώς μου με περιπλέξαν.
Τα μάθια σου τα όμορφα
όντε γλυκοθωρούνε,
ωσάν τ’ αστέρια τ’ ουρανού
θαρρώ λαμποκοπούνε.
Τα μάτια σου είναι θάλασσα
που αέρας δεν την πιάνει,
χαρά σε εκείνον που θα βρει
μέσα σ’ αυτά λιμάνι.
Όλα τα μάτια είναι γλυκά
κι όλα γλυκά θωρούνε,
μα τα δικά σου έχουνε
μαγνήτη και τραβούνε.
Ποιός είδε τέθιο πόλεμο
να πολεμούν τα μάθια,
χωρίς μαχαίρια και σπαθιά
να γίνονται κομμάθια.
Ξανοίγω τ’ άστρα τ’ ουρανού
μα δεν θωρώ κανένα,
να χει την λάμψη που ‘χουνε
τα μάτια σου εσένα.
Τα μάτια σου είναι ένας εχθρός
κι αν δεν τα πολεμήσω,
θα μου σκοτώσουν την καρδιά
κι ύστερα πώς θα ζήσω.
Οντε τα ωραία μάτια σου
γυρίσουν και με δούνε,
μου φαίνεται κι ο ουρανός
και τ’ άστρα μου γελούνε.
Τα μάτια σου έχουν κοπελιά
των αστεριών την χάρη,
απού κρατούνε συντροφιά
τη νύχτα στο φεγγάρι.
Στον αμαθιών σου τον μπαξέ
όποιος κι αν κάνει βόλτα,
δεν πρόκειται να ξαναβρεί
του γυρισμού την πόρτα.
Τα μάτια σου είναι θάλασσα
και εγώ ναυαγισμένος,
και έχεις ευθύνη κοπελιά
άνε βρεθώ πνιγμένος.
Τα μάτια σου τα όμορφα
σαν είναι δακρυσμένα,
μοιάζουν με άστρα τ’ ουρανού
που σβήνουν ένα, ένα.
Τα μάτια σου μ' ανοίξανε
πληγή που δε θα γειάνει,
κι ανε βρεθεί κανείς γιατρός
δε θα βρεθεί βοτάνι.
Τα μαύρα μάτια την αυγή
δε πρέπει να κοιμούνται,
μα να σφιχταγκαλιάζουνται
και να γλυκοφιλιούνται.
Νύχτα απόψε φωτεινή
όχι απ’ το φεγγάρι,
αστράφτουνε τα μάθια τζι
σαν το μαργαριτάρι.
Μη τα θωρείς τα μάθια μου
που είναι γελασμένα,
δε θέλω ο κόσμος να θωρεί
πως είν’ για σε κλαμένα.
Μην τα θωρείς τα μάθια μου
γιατί δε λένε αλήθεια,
θέλουν να κρύψουν τον σεβντά
απού’ χω μεσ’ στα στήθια.
Μην τα θωρείς τα μάθια μου,
μην τα θωρείς κερά μου,
μην τα θωρείς γιατί θα δεις
πως σ’ αγαπά η καρδιά μου.
Μην τα θωρείς τα μάτια μου
γιατί θα δεις στο βάθος,
ότι κρυφό έχει μια ψυχή
για σένανε το πάθος.
Μελαχρινέ τα μάθια σου
σαν τ’ ανοιγοσφαλίσεις,
και πέτρινη να ‘ναι η καρδιά
εσύ θα την ραΐσεις.
Μόνο να με ξανοίξουνε
τα μάθια σου μου φτάνει,
γιατί μου δίνουν δύναμη
που ο νους σου δεν το βάνει.
Τα δυο σου μάτια έχουνε
της θάλασσας το χρώμα,
και του μελιού τη νοστιμιά
το όμορφό σου στόμα.
Απάνω στο στερέωμα
του ουρανού που λένε,
περιπλανιούνται καθ' αργά
τα μάτια μου και κλαίνε.
Ούλα τα μάθια είναι γλυκά
κι ούλα γλυκά κοιτάζουν,
μα τα δικά σου είναι σπαθιά
που την καρδιά μου σφάζουν.
Οι δύο μαθιές σου μ’ έκαναν
να χάσω το μυαλό μου,
σκέψου αν ήταν πιο πολλές
τί θα’ χανα μικρό μου.
Δύο μαθιές μου έριξες
και ήτον’ η αιτία,
τα λογικά μου που’ χασα
για σε γλυκιά αμαρτία.
Όλα τ’ αστέρια τ’ ουρανού
μαζί να ενωθούνε,
τη λάμψη απ’ τα μάτια σου
να φτάξουν δεν μπορούνε.
Δεν ημπορώ το βλέμμα σου
φώς μου να τ’ αντικρύσω,
και κάνω ευχή στον δρόμο μου
να μη σε συναντήσω.
Τα μάθια σου ένας ουρανός,
που σιγοψιχαλίζει,
και τη καρδιά μου ερωτική,
βροχή τη ξεχειλίζει.
Μη με χτυπάς με το σπαθί
γιατί αν βαρώ θα γιάνω,
χτύπαμε με τα μάθια σου
αν θέλεις να πεθάνω.
Γελούν τα μάθια στη χαρά
δακρύζουνε στον πόνο,
κι ας λένε ότι τα ‘χουνε
για να θωρούνε μόνο.
Δε θα τα δεις τα μάτια μου
ποτέ σου δακρυσμένα,
έχουνε ζήσει πάμπολα
κι είναι συνηθισμένα.
Χωρίς τουφέκι εκτέλεση
μου καμες κοπελιά μου,
και πέτυχες με μια μαθιά
τον στόχο στην καρδιά μου.
Ε Θεέ μου γιάντα τσι ‘δωκες
δυο μάθια δολοφόνους,
και κάθε που θα με κοιτά
μου κόβει δέκα χρόνους.
Μια διαφορά ‘χει ο φονιάς
αγάπη μου με εσένα,
αυτός σκοτώνει όπως βρει
μα συ μ’ ένα σου βλέμμα.
Στων αμαθιών τζι τα νερά
όποιος κι αν κολυμπήσει,
όσο καλός κολυμβητής
κι αν είναι δε θα ζήσει.
Αμα ποθάνω γράψετε
στου τάφου μου την πλάκα,
πως δυο ματάκια γαλανά
σκοτώσαν ένα βλάκα.
Όλο το κόσμο ν’ αρνηθώ
εσένα δεν αρνούμαι,
γιατί έχουνε τα μάτια σου
μαγνήτη και τραβούνε.
Στη χώρα των παραμυθιών
τα μάτια σου με πάνε,
γι' αυτό και συ το βλέμμα σου
να μη το ρίχνεις χάμε..
Τα μάτια μου τα καστανά
βουρκώσαν μα δεν κλαίνε,
και τα πολλά τους μυστικά
τα κρύβουν δεν τα λένε.
Αυγή κι ηλιοβασίλεμα
λεν’ ομορφιές του κόσμου,
φαίνεται πως δεν είδανε
τα δυο σου μάτια φως μου.
Σκέψη μου τα ταξίδια σου
να ‘ξερες πως ζηλεύω,
γιατί πηγαίνεις τακτικά
στα μάτια που λατρεύω.
Μοιάζει πολύ τσι θάλασσας
το χρώμα των ματιών σου,
και συμπληρώνει τσ’ ομορφιές
που ‘χει το πρόσωπό σου.
Τα μάτια σου με κάμανε
κι αν θέσω δε κοιμούμαι,
μόνο ‘πομένω ξυπνητός
ώρες και σου θυμούμαι.
Εθάμπωσε με αγάπη μου
η λάμψη των ματιών σου,
και ζάλισέ με τ’ όμορφο
γλυκό χαμόγελο σου.
Όταν θα δεις τα μάτια μου
κάποτε που θα κλαίνε,
για σένα θα ‘ναι αγάπη μου
και ας μη σου το λένε.
«  ‹  1 2 3 4  ›  »